Każde dziecko na etapie rozwojowym przechodzi przez
„wrażliwe fazy”. Są to fazy gotowości do przyswajania wiedzy lub nauki
czynności odpowiednich do swojego wieku.
Podczas rozmów mam można usłyszeć że jedno dziecko nauczyło się chodzić w wieku 9msc a inne w wieku 13msc. Jedno nauczyło się czytać w wieku 4lat inne w wieku 6.
Dlaczego??
Dlatego że każde dziecko przechodzi etap „wrażliwej fazy” w odpowiednim dla siebie momencie. Każde dziecko jest inne, np. moje córki: Różnica między nimi wynosi AŻ 1min ;) i pomimo tego że są dwojaczkami nie są takie same. Każda z nich wykonywała czynności w innym tempie. Nie porównywałam ich do siebie i nie zaczynałam się Martwić jak Marysia zaczęła chodzić a Tosia po czterech zasuwała po domu :)
Dlatego błagam!
Podczas rozmów mam można usłyszeć że jedno dziecko nauczyło się chodzić w wieku 9msc a inne w wieku 13msc. Jedno nauczyło się czytać w wieku 4lat inne w wieku 6.
Dlaczego??
Dlatego że każde dziecko przechodzi etap „wrażliwej fazy” w odpowiednim dla siebie momencie. Każde dziecko jest inne, np. moje córki: Różnica między nimi wynosi AŻ 1min ;) i pomimo tego że są dwojaczkami nie są takie same. Każda z nich wykonywała czynności w innym tempie. Nie porównywałam ich do siebie i nie zaczynałam się Martwić jak Marysia zaczęła chodzić a Tosia po czterech zasuwała po domu :)
Dlatego błagam!
NIE PORÓWNUJCIE SWOICH DZIECI, bo każde jest INNE, WYJĄTKOWE, NIEPOWTARZALNE !!!
Lista wrażliwych faz nie jest długa i nie występuje całe
życie. Niestety, ale gdy zakończy się
faza rozwoju, takowa nigdy nie wraca. DLATEGO tak ważne jest rozpoznanie co
dziecko na danym etapie rozwoju kształci, DLATEGO pozwólmy dziecku na rozwój w
danym kierunku, NIE zatrzymujmy na siłę tego procesu bo nie chcę w domu
starszaka.
PRZYKŁAD?
Wchodzi sobie taki dzieciaczek cały czas do łazienki, zainteresowany siadaniem na kibelek, spuszczaniem wody w toalecie. Widać że go to interesuje, chce usiąść, spróbować zrobić to samo co mama/tata. Na co dziecko słyszy „TO JEST BE, BRUDNE. NIE WOLNO! NIE RÓB!” i dalej pakujemy dzieciaka w pieluchę. Po jakimś czasie rodzic uznaje że ma dość pieluch i mówi dziecku „TO JEST NOCNIK. OD DZIŚ SIADASZ NA NOCNIK I ROBISZ TU TO I TAMTO!’, a dziecko ma nas w nosie. Dalej robi do pieluchy (którą tak mama/tata mu chętnie na tyłek zakładali) , a nocnik ląduje na głowie albo robi jako kosz do piłek, itd.
Wchodzi sobie taki dzieciaczek cały czas do łazienki, zainteresowany siadaniem na kibelek, spuszczaniem wody w toalecie. Widać że go to interesuje, chce usiąść, spróbować zrobić to samo co mama/tata. Na co dziecko słyszy „TO JEST BE, BRUDNE. NIE WOLNO! NIE RÓB!” i dalej pakujemy dzieciaka w pieluchę. Po jakimś czasie rodzic uznaje że ma dość pieluch i mówi dziecku „TO JEST NOCNIK. OD DZIŚ SIADASZ NA NOCNIK I ROBISZ TU TO I TAMTO!’, a dziecko ma nas w nosie. Dalej robi do pieluchy (którą tak mama/tata mu chętnie na tyłek zakładali) , a nocnik ląduje na głowie albo robi jako kosz do piłek, itd.
DLACZEGO tak się dzieje? Ponieważ dziecko w momencie kiedy było zainteresowane
sikaniem na kibelek, miało wrażliwą fazę na odpieluchowanie, ale mama doszłą do
wniosku że nie, nie teraz. Zniechęciliśmy w tym momencie dziecko i
przekonaliśmy że mokra pielucha jest super. BEZPOWROTNIE minęła ta faza dziecka
i teraz ma w nosie robienie na nocnik. W tym momencie niestety odpieluchowanie
zajmie nam o wiele więcej czasu niż we wrażliwej fazie dziecka (bo nie mówię że
to się nie stanie w ogóle, ale będzie to trudniejsze).
A tak przy okazji- jeśli WASZE dziecko ma suchą pieluchę
przez min 2godziny w ciągu dnia, oznacza to że możesz uczyć go siadania na
nocnik J
